تجزیه و تحلیل صورتهای مالی
نیک تدبیر – برای تجزیه و تحلیل صورتهای مالی می بایست با نسبتهای مالی آشنا شد و این نسبتها به ۴ گروه به شرح ذیل طبقه بندی میگردد :
۱- نسبتهای نقدینگی: که توانایی واحد اقتصادی را در واریز به بدهیهای کوتاه مدت نشان میدهد وشامل دو نسبت جاری ونسبت آنی می باشد .
۲- نسبتهای فعالیت : که تعریف آن عبارتست از هر گونه کسری که صورت آن مبلغ فروش واحد اقتصادی و در مخرج آن یکی از اقلام ترازنامه باشد را نسبت فعالیت می گویند .( نسبتهای فعالیت کارائی مدیران را در کاربرد داراییها نشان می دهد .
۳- نسبتهای سرمایه گذاری : این نسبت نشان میدهد هرگاه عملیات واحد اقتصادی زیان ببار آورد و کار به تسویه بکشد تا چه اندازه وام دهندگان و طلبکاران به آن واحد اقتصادی به مطالبات خود می رسند را نسبت سرمایه گذاری می گویند .
نسبت سرمایه گذاری در پیدایش تئوری مدیریت مالی نقش اساسی داشتند .
نسبت سرمایه گذاری از تقسیم بدهی جاری ، بدهی بلند مدت و یا کل بدهی به ارزش ویژه به دست می آید .
۴- نسبتهای سود آوری : همانطور که از اسم این نسبت مشخص می باشد هدف از این نسبت تعیین میزان موفقیت واحد اقتصادی در کسب سود است .موفقیت در کسب سود را از تعیین نسبت سود به فروش یا داریی ها و یا از راه سنجش سود با سرمایه گذاری صاحبان سهام در واحد اقتصادی بدست می آورند .
شرح نسبتهای مالی و طریقه محاسبه آنها :
- نسبت جاری : از تقسیم دارائی جاری بر بدهی جاری بدست می آید .
- نسبت آنی : از تقسیم دارائی آنی بر بدهی جاری بدست می آید . ( دارائیهای آنی عبارتست از همه دارائی های جاری منهای موجودی مواد و کالا و پیش پرداختها )
- بازده فروش : سود خالص پس از وضع مالیات را مشخص و آن را بر فروش خالص تقسیم می کنند .
- بازده سرمایه در گردش : سرمایه در گردش به مابه التفاوت دارائی جاری و بدهی جاری اطلاق می شود و بازده سرمایه در گردش از تقسیم سود خالص بر سرمایه در گردش بدست می آید وردن این نسبت بدهی جاری را بر ارزش ویژه تقسیم کرده اند
- و هرگاه میزان این نسبت بالای ۸۰ درصد باشد می گویند واحد اقتصادی با مشکلات مالی روبرو هست.
نسبت کل بدهی به ارزش ویژه :
برای بدست آوردن این نسبت کل بدهیها را که شامل بدهی های جاری و بلند مدت می باشد بر ارزش ویژه تقسیم می کنند اگر این نسبت از ۱۰۰ درصد تجاوز کند حقوق مالی طلبکاران بر سهامداران فزونی گرفته است .
نسبت بدهی جاری به کالا : این نسبت نشان می دهد که برای پرداخت بدهی های جاری تا چه حد می توان بر وجوهی که از فروش کالا بدست می آید اتکا نمود .
نسبت بدهی بلند مدت به سرمایه در گردش : برای بدست آوردن این نسبت ، بدهی بلند مدت را بر سرمایه در گردش تقسیم کرده اند .و این نسبت نشان میدهد آیا بدهی های بلند مدت واحد اقتصادی تناسب و اعتدال دارد یا از حد قابل قبول خارج شده است و معمولا نسبت بیش از ۱۰۰ درصد نامطلوب تشخیص داده می شود
